Met “Bloodlines” heeft deze band uit Noord-Engeland (hoewel je het hedentendage eerder kan zien als een Engels/Italiaans gezelschap) een meer dan behoorlijke opvolger gemaakt voor “Ritual” (2019). Verwacht op “Bloodlines” geen grote surprises qua muziek, maar wel 10 composities die te omschrijven zijn als zeer goed in het gehoor liggende Heavy Rock met veel oog voor melodische passages. Verder is deze muziek versterkt door het meer dan aantrekkelijke talent van gitarist Francesco Marras. Zijn uitbarstingen tillen deze plaat naar een hoger niveau. Zo is openingstrack ‘Edge Of The World’ meteen een goed schot in de roos en vooral het, klassiek aandoende, bruggetje naar de solo is een heel aardig moment. Daarmee is de toon grotendeels gezet op dit album en krijgen we solide/afwisselende songs te horen. Ritmisch zit het allemaal goed in elkaar, vocaal laat Jack Meille zich van zijn beste kant horen en legt Robb Weir met zijn riffs een goede basis om het geheel compleet te maken. Zoals al eerder aangehaald : “Bloodlines” zal je niet meteen omverblazen van verbazing, maar het is wel één van de sterkere platen uit de rijk gevulde catalogus die de Tygers, sinds 1979, op ons los gelaten hebben. Elke, zichzelf respekterende, rockfan zal met deze plaat zeker geen miskoop begaan.