De songs op de nieuwste schijf van het Engelse Trespass “Wolf At The Door” leggen 2 dingen bloot. Ten eerste is Mark Sutcliffe als zanger veel te beperkt en ten tweede : muzikaal is het geheel nu niet bepaald ‘modern’ te noemen. Nee, Trespass blijft eigenlijk steken in een sound/stijl die heel erg 80’s klinkt. Versta het niet verkeerd dat de gedachte ‘oubollige NWOBHM’ nogal snel de kop opsteekt als je het album beluisterd. Aan de andere kant zijn de gitaarriffs en twin gitaarpartijen dan weer de elementen die het niveau danig opkrikken. Opener ‘Blackthorn’ is een rechttoe-rechtaan, zonder al teveel franjes, die meteen het eerste gedeelte van de elpee goed omvat. Best aardige songs, maar met weinig spectaculaire momenten. Het is pas vanaf ‘Back To The Woods’, met zijn ouderwets klinkend Prog Rock karakter, dat er iets meer leven in de brouwerij komt en het 2de deel van de songs kwalitatief iets meer te bieden hebben. De arrangementen zijn iets beter/afwisselender en het geheel wil iets meer gaan swingen, zonder dat Trespass hard afwijkt van hun kenmerkende stijl. “Wolf At The Door” kent zijn leuke momenten, dit vanwege het gitaarspel, maar verwacht geen echt wereldschokkende muziek. De echte Trespass fan zal er zich niet aan storen, maar voor hen die minder bekend zijn met deze band zullen echter een plaat vinden die meermaals moet beluisterd worden. Dit om de betere momenten te ontdekken en die goed in te schatten. Deze plaat heeft zijn tijd nodig, dat is de enige conclusie na beluistering. Voor aanschaf best even beluisteren.