The Rods "Wild Dogs Unchained" (Massacre Records)
- philipvansteenberg
- 20 minutes ago
- 2 min read

Als je had gedacht dat The Rods na al die jaren zich zouden laten verleiden om een muzikale koerswijziging door te voeren komt met het beluisteren van “Wild Dogs Unchained” al snel tot de conclusie dat dat ijdele hoop is. Met een zeer ouderwetse aanpak en een produktie die als zeer sober te omschrijven trekt men met ‘Eyes Of A Dreamer’ een blik pure Hard Rock met een vette knipoog naar bands als Dio, Rainbow etc. 10 strak uitgevoerde songs, met een opzwepende/ruwe zang van Rock Feinstein, vette en simpel aandoende gitaarriffs en strakke beats zijn de rode draad doorheen dit album. Her en der komt een orgeltje om de hoek kijken, dit om de songs iets meer diepte en kleur te geven. Op die momenten willen The Rods ook lichtjes de richting uitgaan van bands als Deep Purple. Dat gegeven maakt van “Wild Dogs Unchained” een plaat die je op geen enkel moment met verstomming zal slagen. Met enige zwaarmoedigheid zijn dit songs met hun roots stevig verankerd in de jaren ’70 en ’80 van vorige eeuw. Voor de gitaarliefhebbers is dit ook een plaat met leuke passages. Het gitaarwerk red het simpele ‘Mirror Mirror’ nog voor een groot gedeelte. Qua arrangementen is die track veruit het minst aantrekkelijke moment op deze plaat. De zang past overal goed bij de muziek, maar David Feinstein is niet te omschrijven als een wereldzanger. De man komt weg met het gebodene, maar daar is alles echt wel mee verteld. ‘Tears For The Innocent’ gaat zweverig van start, maar slaat al vrij snel om in een stugge/traag opgebouwde headbanger met een gemeen ondertoontje. Voor hen die stug vasthouden aan complexloze en oerdegelijke Heavy Rock uit vervlogen tijden is dit een zekere aanschaf waard. De fan met een modernere visie op muziek is aan te raden om vooraf even te luisteren. Het gebodene materiaal op “Wild Dogs Unchained” laat ons The Rods horen zoals we hen al zo lang kennen.
Comments