Platenlabels zijn in hun handelen altijd zo voorspelbaar. Het is een algemeen gegeven dat als er één label wat hoopvolle cijfers qua verkoop kan voorleggen, andere labels van mening zijn soortgelijke bands te moeten aantrekken, wat dan weer tot gevolg heeft dat de markt word overspoeld met bands zonder echte identiteit of het vermogen om iets te brengen wat als vernieuwend te omschrijven valt. Bij het Sonic Attack label menen ze dat de Spaanse band ‘Phoenix Rising’ hun kip met gouden eieren is, maar het tegendeel is echter een feit. Op hun 3de langspeler ‘Acta Est Fabula’ is het al bombast op snelheid wat de klok slaat. Melodieus is het zeer zeker en spelen kunnen de heren wel degelijk, maar het grootste euvel voor de muziek is de indruk dat alles als los zand aan elkaar hangt en de songs niet bepaald de indruk nalaten van wereldniveau te zijn. Voeg daarbij de, veelal storende, toetsen en je hebt met ‘Acta Est Fabula’ een plaat die niet echt boven het gemiddelde uitkomt. Deze band heeft nood aan een producer die neuzen van de muzikanten in dezelfde richting kan krijgen en hen kan doen inzien dat het structureel stukken beter kan in verband met de songopbouw. Nu is deze plaat slechts een oefening die we al zo vaak gehoord hebben in het verleden en opvallen is op die manier onbestaande. Het enige dat Phoenix Rising doet opvallen zijn de teksten in eigen taal, maar aan de andere kant levert dat ook beperkingen op in de zoektocht naar een breder marktaandeel op internationaal vlak. Een release waarbij het WAUW gevoel echt wel ontbreekt.