Paradise Lost "Ascension" (Nuclear Blast Records)
- philipvansteenberg
- Oct 3
- 2 min read
De promo videoclips, die het album voorafgingen, zoals ‘Silence Like The Grave’ maakten ons al snel duidelijk dat Paradise Lost met “Ascension” wederom met een ijzersterke plaat op de proppen zou komen. En die verwachtingen worden moeiteloos ingelost na beluistering van dit meesterwerkje. Vanaf ‘Serpent Of The Cross” is het smullen geblazen voor de fans van PURE Heavy Metal doorspekt met doordringende growls/grunts van Nick Holmes en het strakke riffwerk van Gregor MacKintosh en Aaron Aedy. Die op hun beurt dan weer gesteund worden door de stevige ritmesectie. Tijdens de voor hen zo bekende mix van Doom en Gothische invloeden slaat Paradise Lost weer goed toe in 2025. Zwakke momenten zijn helemaal niet aanwezig op “Ascension”. Dat de band 5 jaar de tijd heeft gehad om in alle ernst te sleutelen aan deze songs is duidelijk te merken. Waar het de arrangementen betreft kan deze plaat tot één van de betere uit de Paradise Lost catalogus gerekend worden. Het slepende ‘Tyrants Serenade’ is slechts één van de hoogtepunten op het album. Met zijn melancholisch karakter en uitermate goed verzorgde lead/achtergrondvocalen is dit nu al een klassieker in dit genre te noemen. Zelfs de invloeden, zeker op het vocale vlak, uit de New Wave kan je verre van als storend of apart bestempelen. In tegendeel zelfs : ze geven die track net dat ietsje meer aantrekkingskracht. En dat gegeven is de rode draad doorheen “Ascension”. Op geen enkel moment geeft Paradise Lost ook maar de indruk half werk te willen afleveren. De diversiteit in de muziek is een lust om te beluisteren, zoveel is wel duidelijk. Ingetogenheid of pure emotie gevuld met hardheid : het is allemaal terug te vinden in songs als ‘Lay A Wreath Upon The World’. Dit akoestisch deuntje bevat alle zwartgalligheid en droefnis die Paradise Lost maken tot de band die het is. Naarmate deze compositie voortkabbelt wint ze wel aan hardheid, middels de korte solo. Vocaal levert Nick Holmes hier op een zuivere manier een topprestatie. Hij laat overduidelijk merken dat niet enkel grunts zijn handelsmerk zijn. Ook de iets ingetogener/emotieel geladen zanglijnen gaan de man goed af. Verder is de iets of wat Oosterse invloed heel geslaagd te noemen. Als je veel van de recentste, mindere kwaliteit, releases naast deze plaat legt dan word je, als muziekliefhebber, gewoon vrolijk van al de kwaliteit die deze lading zwartgalligheid bevat. Als traditionele Heavy Metal je in de ban heeft : niet nadeken en dit pareltje gewoon aanschaffen.
Comments