Zo, als debuut kan het echt wel tellen waar dit trio uit Basel, Zwitserland ons mee kennis doet maken op “XO”. Volledig instrumentaal, dus daar moet je echt wel van houden, maar laat dat nou net het element zijn dat het alles net dat ietsje aantrekkelijker maakt. Oakhead geeft meer dan blijk te bestaan uit meer dan behoorlijke muzikanten. Op alle vlakken is men er in geslaagd om (heavy) blues als voornaamste invloed in de, soms lang uitgesponnen, songs te verwerken. Maar daar houd het niet op. Naast dat Blues gevoel (met heel wat knipoogjes naar Jimi Hendrix) steken regelmatig invloeden uit de Funk, Psychedelische- en Stoner Rock de kop op. Een prima voorbeeld hiervan is het heel afwisselende deuntje ‘Stooge’, wat zonder twijfel één der hoogtepunten is van “XO”. Het gitaargeweld van Daniel Roth en zijn uitgekiende riffs zijn meer dan de moeite waard tijdens de speeltijd van meer dan 60 minuten. Naarmate “XO” vordert groeit ook de indruk dat dit een plaat is die enkel maar sterker en sterker word. De heel afwisselende arrangementen weten alles dat ietsje meer inventiviteit te geven. Qua ritmes klopt alles als een bus, ook al komen sommige passages wel heel bekend over. Maar dat gevoel heeft eerder een basis in het ouderwetse karakter waarin de muziek tot stand is gekomen. Hoe dan ook, met deze plaat levert Oakhead iets af dat best wel indrukwekkend kan en mag genoemd worden. Luister en oordeel zelf maar even.
top of page
bottom of page
Mooi!