De vraag of Judas Priest zichzelf, en dit na een loopbaan van meer dan 50 jaar, muzikaal nog kan of moet heruitvinden is totaal overbodig. Na al die jaren weten we wel waar deze band voor staat en die, oh zo bekende, aanpak word op hun nieuwste plaat “Invincible Shield” nog eens dik in de verf gezet. Je zal als luisteraar niet meteen steil achterover vallen van verbazing. Daarvoor borduurt men met de muziek op het bekende recept. Vanaf het aanzwellende synthesizer introotje, dat naadloos overgaat in een spetterend gitaarriffje zet ‘Panic Attack’ er meteen goed de beuk in op een snelle wijze. Zoals steeds bij Priest word het geheel erg herkenbaar gehouden door de meezingbare refreinen, het strakke gitaarwerk van Faulkner en Tipton dat overloopt van furie maar ook melodieuze momenten bevat. Gitaarliefhebbers hebben op dit album weer heel wat te ontdekken dat hen ongetwijfeld zal bevallen. Op dat vlak versterkt Judas Priest het feit dat ze echt niet meer moeten experimenteren in hun songs. In alles is dit een Metal album met de nodige afwisseling. Het karakter tijdens de 3 eerste songs valt te omschrijven als snel, genadeloos en ontdaan van alle franjes. Heel rechttoe-rechtaan dus. Aan de andere kant toont men met songs als ‘Devil In Disguise’ een ingetogener koers, zonder daarbij veel aan power/overtuiging in te boeten. Titeltrack ‘Invincible Shield’ word in grote mate gedragen door het prima verzorgde gitaargeweld en dit in heel herkenbare aanpak. Maar dat Judas Priest verder kijkt dan de Europese markt (die vaak toch het hardere werk kan waarderen) word naar de voorgrond gehaald tijdens het ietwat simpele ‘Crown Of Horns’. Hiermee wil men duidelijk de kans op airplay in de Verenigde Staten aanzienlijk vergroten. Qua opbouw is dit een heel radiovriendelijke song met een melodie die meteen blijft hangen in je gedachten. Naast de titelsong is het sterke ‘Trial By Fire’ één van de momenten die er echt uitspringen en dit door de furie/power/passie/fijnheid die de boventoon voert. Wie de CD Deluxe Edition in huis zal halen word nog getrakteerd op 3 bonus songs (die op de regular versie van “Invincible Shield” ontbreken). Van dit trio springt afsluiter ‘The Lodger’ er echt wel uit met de Progressieve/Space Rock invloeden. Voor die hard Priest- en Metal fans is dat zonder twijfel een compositie die even tijd vraagt om begrepen te worden. Hoe dan ook : het maakt een einde aan een plaat die de verwachtingen volledig inlost en dit zonder al teveel drukdoenerij of toestanden. “Invincible Shield” is een recht voor zijn raap Metal (in goede banen geleid door producer Andy Sneap) release die oproept om het beukwerk tot zijn recht te laten komen op volume 11. Zijn geld meer dan waard dus.