Friendship Commanders "Bear" (Magnetic Eye Records)
- philipvansteenberg
- Sep 29
- 2 min read
Ondanks het feit dat dit duo uit de bakermat van de Country Music afkomstig is, een typische Nashville sound heeft Friendship Commanders echt niet. Audra Buick (zang, gitaar) en Jerry Roe (drums, bas, percussie) zoeken hun heil op hun 8ste studioplaat“Bear” eerder in vlotte Sludge/Doom Metal en Rock met een commercieël randje. Hoewel het muzikaal verre van vernieuwend is, toch hebben de songs een aangenaam sfeertje over zich heen gekregen. De arrangementen zitten prima in elkaar, wat van “Bear” een product maakt dat gehoord mag worden. Het is vooral het kenmerkend, soms goed gedubd, stemmetje van Audra dat Friendship Commanders een eigen sound bezorgt. Openingsong ‘Keeping Score’ onderstreept dat gegeven al meteen. Qua stijl houd men het op strakke Heavy Rock met een wijds karakter en heel veel melodieuze passages. ‘Drain’ is heavy/slepend en voorzien van een refrein dat haaks staat op de rest van de song. Friendship Commanders voelt niet meteen de nood om veel te gaan experimenteren met geluidjes of om buiten de lijntjes van het Heavy/Sludge genre te gaan kleuren. De muziek vraagt daar niet meteen om, dat kan je tijdens deze 10 songs wel merken. Af en toe komen er ook wel wat radiovriendelijke invloeden om de hoek kijken zoals tijdens het groovy ‘Dripping Silver’. Dit is een vrij toegankelijk nummer en Audra laat horen meerdere stijlen aan te kunnen. In dat verlengde kan je het volgende ‘Melt’ plaatsen. Het refreintje van deze song zet goed aan tot meezingen, terwijl het ritmisch lekker wil swingen. ‘New’ laat zich dan weer kenmerken door een ouderwetse, strakke, sound met een catchy opbouw. Al is het in zijn geheel dan niet baanbrekend, toch is “Bear” zo’n plaat die na meerdere speelsessie’s enkel maar sterker word. Bij elke beluistering hoor je wel iets nieuws opduiken in de muziek. Ook heeft deze plaat een live gevoel. De produktie is best eenvoudig van aard, maar Audra en Joe zijn der als co-producers in gelukt om een potige sound neer te zetten. “Bear” heeft charima nen toegankelijkheid te over, dat is toch wel het grootste aantrekkingspunt van deze muzikanten.
Comments