Huidig Tygers Of Pan Tang/Screaming Shadows gitarist Francesco Marras trakteert ons hier op nieuw solowerk middels “It’s Me!”. Deze Italiaanse gitarist tekent hier voor de teksten en muziek, terwijl hij hulp kreeg van oa. drummer Bodo Schopf (bekend van oa. de band van Michael Schenker) op ‘Take My Hand’ en vioolspeler Emmanuele Martinez op afsluiter ‘Closer To The Edge’. Met deze plaat zal Francesco vooral de ‘oudere’ generatie muziekliefhebbers zeker plezieren. “It’s Me!” bulkt van de Blues invloeden gedurende de 10 songs en wat de sound/stijl betreft klinkt het allemaal very 70’s. Een rijke en vol klinkende produktie doet deze muziek tenvolle tot zijn recht komen. Francesco kan zich helemaal laten gaan tijdens zijn gitaarpartijen/solo’s. Muzikaal mag het dan allemaal heel ouderwets (Rainbow, Deep Purple, Bad Company, Uriah Heep) klinken, toch is Francesco erin gelukt om er ook zijn eigen draai aan te geven, getuige het leuke/eigenzinnige einde van ‘Take My Hand’. De muzikanten die aan deze plaat hebben meegewerkt snapten meteen waar Francesco met deze plaat naartoe wilde. Het geheel staat als een huis en vervelen doet het allemaal geen seconde. Zo zullen de Led Zeppelin fans zeker hun gading vinden tijdens ‘Lady Of Ice’ dat door de rustige arrangementen/eigen stijl één van de hoogtepunten van dit album is. Prima verzorgde zang (al is Francesco geen wereldzanger), een uitstekende en vooral stuwende ritmesectie en achtergrondzang maken deze release een verademing tussen al de Emo Metal/Rock waarmee we de laatste tijd worden geconfronteerd. Qua eerlijkheid en geloofwaardigheid (lees zonder commerciële druk of op aanraden van platenlabel) primeert de muziek hier torenhoog ten aanzien van het imago of sound. Als fan kan je met dit schijfje enkel maar stoten op speelplezier en tracks die muzikaal kloppen van start tot finish. Topplaat die het hart van vele ‘oudjes’ zeker sneller zal doen slaan door de karrevracht aan melodische Hard Rock uit vervlogen tijden, doch nog steeds heel actueel door het tijdloze karakter van de muziek.
top of page
bottom of page
Comments