Exhorder lijkt nu zijn draai echt wel gevonden te hebben. De koers van Trash Metal en Metal met een behoorlijke dosis groove, die op “Mourn The Southern Skies” werd ingeslagen word op de nieuwste langspeler “Defectum Omnium” (laat je niet om de tuin leiden door het eenvoudige uitzicht van de platenhoes) doorgetrokken. Op meer dan een behoorlijke manier koppelen de heren van deze band hun hakkende Trash Metal aan heel ritmische Doom Metal, zij het niet altijd op een verrassende manier. En toch slaagt men erin op de aandacht van de luisteraar van begin tot einde vast te houden. Enige zwakke of overbodige elementen/arrangementen zijn volledig uit den boze. “Wraith Of Prophecies” opent furieus en geeft meteen aan dat er in de muziek en de zang tijd en moeite is gestoken. Het kwaliteitsniveau is meteen aan de hoge kant en tijdens het strakke/groovy “Under The Gaslight” bewijst Exhorder dat ze meer dan willen zijn dan een rampetamp band. De emotie in deze song laat een sterke indruk na en ook tijdens “The Tale Of Unsound Minds” trekt men deze lijn vlotjes verder. Op deze song bewijst Kyle Thomas zonder meer een heel degelijke zanger te zijn, eentje van het kaliber die zonder veel moeite veel variatie in zijn zanglijnen weet te leggen. Tijdens “Divide And Conquer” en “Year Of The Goat” gaat het gas er weer goed op. Beide songs hadden zo op het debuut of “The Law” kunnen staan met hun iets simpeler karakter, maar met genoeg inventiviteit in de arrangementen/breaks om anno 2024 in het repertoire van de band te passen. Voeg daarbij nog “Taken By Flames” en je hebt een heel furieus drieluikje halverwege deze plaat. De spreekwoordelijke Kers op de taart is te vinden in de vorm van de titeltrack “Defectum Omnium/Stolen Hope”. Het Gregoriaans aandoende introotje loopt al snel over in de, moddervette, aanvang van “Stolen Hope”, wat dan weer de aanzet is om te slaan naar pure Doom Metal. Qua afwisseling en het gevoel dat men hier weet op te roepen is dit één van de beste songs (misschien wel hun beste compositie ooit) die Exhorder wist te schrijven. Zonder meer een ‘must hear’ song als je fan van bent van de heaviness/grooves die kenmerkend zijn in de muziek van Trouble, Candlemass of Crowbar. Mede dankzij de prima arrangementen en de heel overtuigende produktie omvat “Defectum Omnium” genoeg kwaliteit om zijn weg te vinden naar eindejaarslijstjes. Het mag de pret niet drukken dat het niet altijd overloopt van vernieuwingsdrang, maar het gegeven dat het muzikaal allemaal heel overtuigend is uitgevoerd is reden genoeg om tot aanschaf over te gaan.