Zoek een zangeres, zet er wat andere muzikanten bij. Fluister hen nadien in het oor : maak het zo emotioneel, bombastisch en vooral zielloos (lees een goede kopie van Nightwish, Within Temptation) waar het de inventiviteit/identiteit betreft. Met de beste wil van de wereld, maar bij Edenbridge’s aanpak slaat de verveling al snel toe en het gevoel ‘Dit hebben we de laatste jaren al zo vaak gehoord’ word met elke song alleen maar sterker. Het word echt vermoeiend om keer op keer met bands te worden geconfronteerd die zich totaal geen eigen sound weten te aan te meten. Van releases als deze word een mens geen tik wijzer. Eentje om de steeds groter wordende hoop van nutteloze platen te vervoegen. Jammer, maar helaas : het heeft muzikaal niks spannends te bieden deze symfonische ‘Metal’. Is dit de toekomst van Metal in Duitsland? Zucht.