In Persona van de Noord-Ierse gitarist Simon McBride (ex Sweet Savage, Don Airey Band) heeft Deep Purple een meer dan capabele vervanger gevonden voor Steve Morse. Feit is dat in de 13 songs op “=1” de gitaar weer een grote rol heeft gekregen. Als vanouds komt Deep Purple aandragen met oerdegelijke (Hard) Rockmuziek, die gevuld is met afwisseling in alle facetten. Zowel de zang, ritmesectie, toetsen worden gekenmerkt door prima arrangementen/opbouw, zonder dat er van enige egotripperij sprake kan zijn. Het gehele album is één verzameling van sterke songs die meteen blijven hangen bij de luisteraar. Eén der hoogtepunten op dit album is zonder twijfel ‘Shot In The Dark’, waarop DP erin slaagt om op krachtige en heel ouderwetse manier iedere luisteraar weet te overtuigen. En de curve gaat na deze song enkel maar verder de hoogte in. Opzwepende rockers als het rechtlijninge ‘Portable Door’, waarop Ian Gillan nog steeds laat horen niets aan vermogen verloren te hebben, of ‘Old-Fangled Thing’ (met zijn swingend introotje) dat gedragen word door midtempo ritmes, die op zich prima worden aangevuld met het onderhoudende orgeltje en de tempowisselingen. Maar ook Simon McBride trekt de aandacht naar zich toe door de uitgekiende, maar korte, solo. In algemene zin mag Deep Purple door de jaren heen iets minder hard geworden zijn of met baanbrekende composities voor de dag te komen, maar het vermogen om sterke songs te schrijven zullen ze niet zo snel verliezen. Bij elke track gaat het nivo alleen maar de hoogte in. Zo is een diverse song als ‘Were You’ het ultieme voorbeeld van wat “=1” ons te bieden heeft. De heel overtuigende zang van Ian Gillan klinkt als vanouds. Producer Bob Ezrin is der in geslaagd om dat ‘oude’ Deep Purple geluid nogmaals neer te zetten en de band te bewegen om alle registers nog eens goed open te trekken. Het maakt dat er geen zwakke momenten te ontdekken zijn op deze plaat. Zolang Deep Purple dit soort albums weet af te leveren hoeven de heren nog niet meteen te melden aan hun ‘retirement’ te denken. Waarom zouden ze ook, want het geheel rockt nog steeds als in hun beste dagen. Goede kanshebber om verkozen te worden tot plaat van het jaar. Maandag 28 oktober staat deze legendarische band nog eens in het al even legendarische Vorst Nationaal te Brussel voor een concert.
תגובות