Na zijn vertrek bij Megadeth riep guitarist Chris Poland, in 1991, de band Damn The Machine in het leven en bracht hiermee de gelijknamige plaat ‘Damn The Machine’ (A&M Records) uit in 1993. Een lang leven was deze formatie echter niet beschoren, want in 1994 liep dit progressieve metal project met jazzy invloeden al op de klippen. Muzikaal was deze band altijd een vreemde eend in de bijt en deed eigenzinnig hun eigen ding. De songs zijn een waterval van tempowisselingen en emoties. Enfin, een maand of 3 geleden was der ineens deze verzamelaar, via het kleine labeltje Village Slut Records, waarop 10 onuitgegeven tracks te vinden zijn die tussen 1991 en 1994 opgenomen zijn. Damn The Machine zet op deze songs zijn eigenzinnige karakter nog eens extra in de verf. Het vraagt wat tijd om dit breed scala aan stijlen en gevoelens op je in te laten werken. Qua sound klinkt het allemaal wat basic (lees demo’s), maar toch is men erin gelukt om een behoorlijke produktie neer te zetten. Damn The Machine strooit in overvloed met breaks, bezwerende zanglijnen, dit ondersteund door groovy ritmes. Dit alles maakt van ‘The Last Man’ een release die fans van deze band zeker eens moeten beluisteren. Ga dervoor zitten en laat dit meesterlijke pareltje rustig op je inwerken. Bij elke luistersessie groeit deze plaat meer en meer. Vooral het magistrale ‘Menial War’ torent hoog boven de rest van dit album uit. Liefhebbers van bands als Queensryche, Fates Warning en Last Crack zullen aan dit album een vette kluif hebben.
Comments