Cloven Hoof is één van die bands, uit de NWOBHM periode, die de fans weinig reden zal geven om te denken dat men muzikaal ooit van het, in de jaren ’80, ingeslagen pad zal afwijken. Op hun 9de studioalbum “Heathen Cross” trekt deze formatie nog steeds flink van leer met traditionele Heavy Metal en waarrond een Occult kadertje zit. Het enige puntje dat een beetje nieuwigheid aanbrengt is de zang van Harry Conklin (Jag Panzer) : zijn US Power Metal invloeden laten zich hier en daar wel gelden in de songs op dit album, maar voor de andere 90 percent is dit zo Engels als het maar zijn kan. Het korte instrumentaaltje ‘Benediction’ zet, met de Oud-Engelse invloeden, ons op weg en dit loopt naadloos over in de stevige hakker ‘Redeemer’, waarin Harry af en toe heel hoog kan uithalen en hierbij wat doet denken aan King Diamond. Ook qua gitaargeweld zet deze song meteen de toon. Leadgitaristen Luke Hatton en Chris Coss mogen hun gang in de songs. De riffs zijn stevig en strak en als de heren mogen soleren vliegen de vonken alle kanten uit. Waar het afwisseling betreft heeft Lee Andre Payne, als voornaamste muziek- en tekstschrijver, wel gezorgd dat de arrangementen de tempowisselingen op de voorgrond hebben gezet. Ook de beuker ‘Do What Thou Wilt’ word gekenmerkt door de invloeden uit Oud-Engelse muziek. Het ondersteunende orgeltje geeft een song als deze net dat ietsje extra. Als je het iets toegankelijker wil (lees radiovriendelijker), doch met heavy riffs, dan is ‘Last Man Standing’ dat moment dat deze verwachting tenvolle inlost. Het simpele refrein maakt van deze track der eentje dat tijdens concerten goed kan meegezongen worden. ‘Darkness Before The Dawn’zet, met z’n Power Metal invloeden, de hele zaak weer in vuur en vlam. Het tempo is snel en die lijn houd Cloven Hoof aan tijdens de songs die erop volgen. Doorspekt met pakkende riffs, vurige solo’s en stevige ritmes kunnen we uitgebreid genieten van oa. ‘Vendetta’. Snedig en snel hakt dit deuntje der goed in. De ‘demonische’ zanglijnen van Harry tillen deze song naar een behoorlijk niveau. Dit is zonder twijfel één van de betere momenten op het album, dat sowieso al heel overtuigend overkomt. Het rustpuntje op ‘Heathen Cross’ is het ballad achtige ‘Curse Of The Gypsy’. Een ijzersterk refrein sluit prima aan op het heavy karakter van dit nummer, dat meer en meer aan afwisseling wint door aan de snelheid die opgedreven word, maar op een midtempo koers eindigt. ‘Frost And Fire’ is Cloven Hoof ten voeten uit. Hierop word volop de traditionele kaart getrokken met een song die vervult is van harde riffs en zang die zowel gemene en gevoelige passages kent. Op ‘Sabbat Stones’ voert het melodieuze refrein de muziek wat richting Black Sabbath. Een vol karakter en iets lager gelegen tempo geven ons alles wat we willen horen op het vlak van hardheid en afwisseling. Naast ‘Vendetta’ is dit de andere song die echt alle verwachtingen moeiteloos inlost. Je kan hier zelfs spreken van een song die een tijdloos gevoel oproept. ‘The Summoning’ is dan weer een aanzwellende track, waarin uptempo gedeeltes worden afgewisseld met momenten die iets ingetogener overkomen. Maar hard is deze afsluiter zeer zeker door het ritmische hakwerk. “Heathen Cross” mag dan niet meteen een plaat zijn waar de vernieuwing van afspat, maar de kwaliteit in de songs maakt dit meer dan goed. Alle puzzelstukjes vallen goed op hun plaats. Ook dit is een release met serieuze kansen om hoog te eindigen in eindejaarslijstjes.
Commentaires